Pisso-chin(-di-pichot)
Taraxacum minimum
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Nom en français : Pissenlit.
Descripcioun :Aquéu pichot pisso-chin flouris après li plueio de setèmbre fin qu'au mes de jun subretout dins li tepiero seco de Crau. Fai parti de la seicioun SCARIOSA coume soun cousin, lou pisso-chin-d'autouno qu'an de bratèio amé de larjo bord blanc (escariouso) e que trachis dins lou meme mitan. Aquéu se recounèis à si fueio qu'an de pichot tros entre li gros tros de fueio jamai eisatamen en triangle.
Usanço :Emai siegue pas lou mai coumun e peréu un pau pichot, se pòu retrouba dins l'ensalado champanello.
Port :
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) flour : 1 cm
Flourido :
Autouno - Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 700 m
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Setèmbre à jun
Liò : Tepiero seco
- Ermas
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord
Ref. sc. : Taraxacum minimum (V.Brig. ex Guss.) N.Terracc., 1869
Caupre(-óubloun)
Ostrya carpinifolia
Betulaceae
Nom en français : Charme-houblon.
Descripcioun :Lou caupre-óubloun èi coumun soulamen dins lis Aup marino, alor que dins lou soubre de Prouvènço es un aubre rare. Se recounèis eisa quouro es en fru que soun enflourejado douno d'èr à la d'óubloun. Li fueio, éli, sèmblon à-n-aquésti dóu caupre, Carpinus betulus.
Usanço :Aleva d'èstre planta dins li pargue, couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquest aubre.
Port : Aubret
Taio : 2 à 15 m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ostrya
Famiho : Betulaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 7 à 11 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Abriéu à mai
Liò : Bos fres
- Ribiero
- Pargue
Estànci : Mesoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Éuropenco-Sud-Èst
Ref. sc. : Ostrya carpinifolia Scop., 1772